Rachel Hawkins - "Dziewczyny z Hex Hall. Diable Szkło"

Pierwsza część „Dziewczyn z Hex Hall” nie powala, ale jest interesująca i wciąga. Wywołała u mnie sprzeczne emocje, kiedy zamknęłam ją po skończeniu czytania. Nie mniej jednak z chęcią i niecierpliwością sięgnęłam po drugą część. Nawet jeżeli byłam pełna wahania, to uczucie odeszło natychmiast, a zastąpiło je ekscytacja i oczekiwanie na ciąg dalszy. Zupełnie nie spodziewałam się, że zostanę wciągnięta w życie Sophie z takim impetem. Autorka nie daje odpocząć, co chwila nas zaskakuje zwrotami akcji i nie daje wytchnienia. Sprawia, że gdy przeczytamy ostatnią kartkę „Diablego Szkła” chcemy od razu przeczytać trzecią część, której jeszcze niestety nie ma.

„Diable Szkło” to druga część trylogii napisanej przez Rachel Hawkins. W tej części główna bohaterka książki, Sophie Mercer, wyjeżdża na wakacje do Londynu z dwójką przyjaciół, aby odpocząć po pełnym wrażeń semestrze w Hekate Hall, który pomógł jej dowiedzieć się, że jest demonem, o czym nie miała pojęcia. Wbrew pozorom odpoczynek to ostatnia rzecz, na którą może liczyć Sophie. Czeka ją spotkanie z Archerem Crossem, który skradł jej serce oraz wiele innych niespodzianek, które kompletnie zmienią jej życie. 

Poznajemy paru nowych bohaterów, ale również spotykamy się ze starymi, których możemy poznać lepiej. Niemalże każdy z bohaterów wzbudził moją sympatię, prawie każdego w jakiś sposób udało mi się polubić. Doceniam to, iż nie ma w tej lekturze dwóch takich samych postaci, o takich samych charakterach – każdy z nich jest inny, ma własną, indywidualną osobowość, jest niepowtarzalny i oryginalny.

Nie spodziewałam się, że książka ta wzruszy mnie w jakikolwiek sposób, a już pewnością nie byłam przygotowana na to, że wyciśnie ze mnie łzy. Mimo iż jestem osobą, która bardzo łatwo się wzrusza, która przepłakała prawie każdą przeczytaną w swoim życiu książkę, byłam zaskoczona tym, jak łatwo pozwoliłam na to, by łzy spłynęły mi po policzkach. „Diable szkło” wciągnęło mnie tak bardzo, że nie oderwałam się od tej książki, dopóki nie przewróciłam ostatniej kartki.

Pani Hawkins wprowadziła ten wątek posługując się niezłą intrygą. Czytelnik taki jak ja nigdy by się nie domyślił, że tak się może stać. Przedstawiając barwny świat, wprowadza nas chociaż na chwilę w dobry nastrój i wzbudza w nas wielkie emocje. Cały czas chce się wiedzieć co będzie dalej i gdy książka nie chce się wierzyć i szuka się kolejnych słów. 

Jestem zaskoczona tym, że „Diable Szkło” zrobiło na mnie większe i lepsze wrażenie niż pierwsza część. Widać, że Rachel Hawkins szykuje coś mocnego na zakończenie trylogii. Nie mogę się doczekać trzeciej części. Polecam tę książkę każdemu, kto oczekuje na dawkę napięcia, na lekturę wciągającą i wyciskającą z oczu łzy. Na powieść, w której świat przedstawiony jest tak realistyczny, jakby znajdował się tuż za rogiem. Śmiało mogę uznać, że tą książką autorka skutecznie usunęła w niepamięć moje mieszane wrażenia po przeczytaniu „Dziewczyn z Hex Hall”.

W mojej ocenie ta książka otrzymuje 6/6 :)

Cykl Hex Hall:

1. "Dziewczyny z Hex Hall"
2. "Dziewczyny z Hex Hall. Diable Szkło"
3. "Dziewczyny z Hex Hall. Zaklęcie Wiążące"/"Spell Bound"

Tytuł Oryginału : Demonglass

Wydawnictwo : Otwarte

Liczba stron : 319

„- To, co nas łączy, stanowi jedyną prawdę w moim życiu. Tylko t y jesteś w nim prawdziwa. I mam już dosyć udawania, że cię nie pragnę.

- Ojejku, Cross, jak widzę, minąłeś się z powołaniem. Zostaw w spokoju demony i weź się za pisanie poezji miłosnej.

- Przymknij się – mruknął, schylając głowę do kolejnego pocałunku”.

Cytat z książki "Dziewczyny z Hex Hall. Diable Szkło"