Lauren Oliver - "Pandemonium"

Pandemonium

Lauren Oliver

 

Tytuł Oryginalny: Pandemonium

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 376

Lena żyje w świecie, w którym [miłość] uznano za niebezpieczną chorobę, a ludzie poddawani są zabiegowi, po którym już nigdy nie będą mogli kochać. Tuż przed operacją dziewczyna zakochuje się w Aleksie. Ich wspólna ucieczka kończy się tragicznie... Wśród dymu i płomieni Lena widzi twarz ukochanego po raz ostatni.
Zrozpaczona przystępuje do ruchu oporu, by walczyć o wolność i [miłość]. Na jej drodze staje tajemniczy Julian.

Czy można pokochać największego wroga?

Pierwsza część „Delirium” wprawiła mnie w niemały zachwyt. Zakończenie było dość dramatyczne, więc od razu rozpoczęłam polowanie na drugą część – „Pandemonium”. Czy i tym razem autorka stanęła na wysokości zadania? Jeszcze wam nie zdradzę…

Dla przypomnienia : akcja toczy się w przyszłości, gdzie miłość została uznana za ciężką chorobę. W końcu kiedy wynaleziono lek – remedium, po którym nikt już nie zazna miłości. Jednak Lena – nasza główna bohaterka – niespodziewanie zakochuje się w Aleksie. Od tamtej pory muszą ukrywać się ze swoimi uczuciami, a kiedy nadchodzi moment podania Lenie leku, uciekają. Dramatyczna walka kończy się niepowodzeniem. Chłopak zostaje schwytany i Lena po raz ostatni widzi swojego ukochanego wśród dymu. Lena wstępuje do ruchu oporu i czynnie angażuje się w działalność Odmieńców i planuje z nimi atak na przeciwników. Ale wtedy dostaje zadanie, które diametralnie zmieni jej życie. „Czy można pokochać największego wroga?”

Jest już to drugi raz, kiedy autorka porywa mnie w świat w którym miłość jest zakazana. Nie można się oderwać od książki nawet na moment. Pani Oliver zastosowała tutaj bardzo ciekawy zabieg, mianowicie podzieliła fabułę na dwie części : Wtedy i Teraz. Poza tym spotykamy tutaj nowych bohaterów, którzy urozmaicają książkę i dodają jej smaczku. Nie brakuje również emocjonujących wydarzeń, niespodzianek, tajemnic, silnych uczuć i dreszczyku napięcia. Nie można się nudzić przy tej książce. Język jest plastyczny i lekki, przez co po prostu „chłonie” się tą książkę. Podobnie jak w pierwszej części i tym razem zakończenie jest silnym przeżyciem i jeszcze mocniej podsyca chętkę na kolejny tom. Powiem jedno : Nie mogę się już doczekać trzeciej części i rozwinięcia wątku, który pojawił się na ostatniej (dosłownie) stronie. 

„Pandemonium” – świetna książka, mówiąca o problemach międzyludzkich i desperackiej walce o miłość i własne przekonania w świecie, który nie pójdzie na żaden kompromis.

Moja ocena to : 7/6

PS

Zakończenie po prostu zwala z nóg. Oczekiwanie na „Requiem” będzie prawdziwą udręką. (Do tej pory jeszcze się nie otrząsnęłam po ostatnich słowach)