Whisper. Nawiedzony dom
Isabel Abedi
Wydawnictwo : Nasza Księgarnia
Ilość stron : 280
Whisper – tak Noa nazywa pięćsetletni dom na wsi, w którym wraz z matką ma spędzić wakacje. W starym budynku panuje dziwna atmosfera, jakby czaiło się w nim coś niesamowitego, wyczekującego, ale nikt poza Noą tego nie czuje. Nagle jednak rusza lawina wydarzeń... Najpierw spotkanie Davida, zielonookiego chłopaka ze wsi, na widok którego serce Noi bije szybciej. Potem seans spirytystyczny, który wszystko zmienia.
David i Noa wywołują duchy. Zabawa ze szklanką przestaje być niewinna, gdy duch przemawia do nich naprawdę. Jest to duch zmarłej dziewczyny – Elizy, która twierdzi, że dokładnie trzydzieści lat temu została zamordowana na strychu Whispera. Noa i David są przerażeni – czy mieli halucynacje, czy może ten dom rzeczywiście skrywa tajemnicę zbrodni? I czym jest zagadkowy, ulubiony "klejnot" Elizy? Wszystkie ślady prowadzą w jedno miejsce – na zamknięty na cztery spusty strych domu.
Ostatnio zaczytuje się w książkach, których motywem są duchy. I tak w moje ręce wpadła książka Isabel Abedi "Whisper Nawiedzony dom".
Już pierwszy rozdział mnie zachwycił. Książka jest utrzymana w tajemniczym, a miejscami nawet budzący ciarki na plecach klimacie. Cała historia jest świetnie poprowadzona, każda wypowiedź bohaterów jest ważna, a każde wydarzenie prowadzi do jakichś konsekwencji. Nic nie dzieje się przypadkowo.
Morderstwo sprzed lat, zdrada, miłość, duch pragnący sprawiedliwości...to wszystko sprawiło, że książka trzymała w napięciu, nie pozwala mi się od niej oderwać dopóki nie poznałam rozwiązania zagadki. Dodatkowym elementem zasługującym na pochwałę są umieszczone na początku rozdziałów wpisy z pamiętnika Elizy. Wprowadzały nastrój i pozwalały lepiej wczuć się w sytuację Elizy i lepiej poznać jej postać.
Narracja jest trzecioosobowa dzięki czemu nasza wiedza nie ogranicza się jedynie do poznania głównej bohaterki. A jest kogo poznawać, bo bohaterowie stworzeni przez Isabel Abedi są stworzeni prawie perfekcyjnie. Każdy z nich ma inny charakter, każdy ma swoją przeszłość, a także plany na przyszłość.
Jak nietrudno się domyślić najbardziej polubiłam Davida, jako że mam słabość do zielonookich blondynów.
Polecam wszystkim, którzy szukają w książce klimatu przesiąkniętego tajemnicą. Nie zawiedziecie się. Jak najszybciej sięgnijcie po "Whisper'a" i poznajcie tajemnice domu przy Gartenstrasse.
Moja ocena : 6/6
Cytat:
„Myślę, że strach, jaki odczuwa człowiek stojący nad przepaścią, w rzeczywistości jest raczej tęsknotą. Tęsknotą za tym, żeby rzucić się w dół - albo lecieć z rozpostartymi ramionami.”
0 komentarze:
Prześlij komentarz