John Marsden - "Jutro 5. Gorączka"

Jutro 5. Gorączka

John Marsden

Tytuł Oryginalny: Tomorrow 5. Burning for Revenge

Wydawnictwo: Znak Litera Nova

Liczba stron: 272

Na chwilę przestałam oddychać. Wiedziałam, że nie zdołam go powstrzymać. W pewnym sensie wcale nie chciałam go powstrzymywać. Naprawdę lubiłam Lee. Może nawet go kochałam. Nie byłam pewna. Czasami przypominało to miłość. Innym razem wolałam nie mieć z nim nic wspólnego. Czułam do niego pełną gamę emocji, od dzikiej namiętności po obrzydzenie. Ale miałam wątpliwości nie tylko co do Lee. Niczego nie byłam pewna. Wszystko wywróciło się nam do góry nogami.

A uczucia, które próbowaliśmy zagłuszyć, wracają, coraz silniejsze. I okazuje się, że udawanie twardych i racjonalnych nie ma sensu. Bo gdy dopuścisz do głosu emocje, nieważne staje się to, po czyjej stronie ktoś stoi. Ważne, co do niego czujesz.

Piąta część z serii opowiada o dalszych losach piątki przyjaciół. Fi, Lee, Ellie, Kevin oraz Homer czują się bezpiecznie w swoim miejscu zwanym Piekłem. Jest im dobrze, lecz po pewnym czasie bezczynność nie daje im spokoju. Ciężko im się zabrać w kolejną podróż, ale wybór za nich podejmuje Lee. Wyprawa jest spontaniczna i bez żadnego konkretnego planu. Niestety, ale spotyka ich niemiła niespodzianka, która jednak zamieni się w gigantyczną eksplozję. (Wreszcie wielkie BUM.)

Z części na część widzimy jak bohaterowie się zmieniają nie tylko na zewnątrz, ale zwłaszcza w środku. Kształtują się ich charaktery oraz hierarchie wartości. W Gorączce jednak odkrywamy prawdziwe ja naszych bohaterów. Po Lee i Kevinie nigdy nie spodziewałabym się takie zachowania. Nie żebym była zadowolona z tego, ale ten zabieg pozwala nam oderwać się od nudy, którą fundowali nam Ci bohaterowie.

Niestety musze powiedzieć ( a raczej napisać), że najbardziej denerwowała mnie jedna rzecz – za dużo Ellie. Doskonale rozumiem to, że książka pisana jest z jej perspektywy, ale nie podoba mi się fakt, że to właśnie Ellie musi robić wszystko. Ogólnie ta bohaterka zaczęła mnie irytować (tak jakby cały czas myślała o sobie, nie patrzy na innych, a nawet nie przeprosi). Ale na razie nie powstrzymuje mnie to przed czytaniem dalszych części.

O ile Jutro 4 mogło niejednego czytelnika trochę znudzić, o tyle Jutro 5 nie pozwoli nawet na moment oderwać oczu od lektury. W tej książce autor zrobił pewien Misz-masz – akcja nie była na końcu tak jak zawsze, a na początku, przez co powieść nabrała rozmachu. Książkę, przez cały czas trzymania jej w rękach, czyta się z zapartym tchem, ponieważ na bohaterów z każdej strony czyha niebezpieczeństwo. John Marsden genialnie buduje napięcie.

„Jutro” jest doskonałym przykładem na to, że wielotomowa seria wcale nie musi być ciągnięta na siłę. I myślę, że kolejne części siedmiotomowej, fenomenalnej serii nas nie zawiodą. Seria podejmuje uniwersalne tematy związane z życiem każdego z nas – mówi o odwadze, sile, determinacji, a także o strachu i zwątpieniu, ale przede wszystkim pyta o to, jak my byśmy się zachowali, gdyby jutro wybuchła wojna...

Polecam ją z całego serca.

Moja ocena 5+/6