Przemysław Chwała - "Obłoki Fergany"

Ginący świat koczowników, tęsknota za Rosją i marzenia o Zachodzie

Reportaż jest podróżą do świata magicznych medres i miast, a także niesamowitych gór, pasterskich zwyczajów oraz codziennych problemów mieszkańców Azji Centralnej. To opowieść o ludziach szukających własnego miejsca na gruzach nowej, postradzieckiej rzeczywistości. Rosjanach, którzy po upadku „Imperium” stali się jakby bezdomni,  Kirgizach  -  budujących swą nową tożsamość oraz Uzbekach, dla których brakuje miejsca zarówno we własnej ojczyźnie, jak i zamieszkiwanej przez nich od wieków kirgiskiej części  Kotliny Fergańskiej.

Mnogość kultur, zawiłość dziejów i prywatnych historii sprawia, że zawodzą definicje tożsamości, a częstokroć jej najlepszą busolą jest przywiązanie do jurty, żywego języka, albo sposobu życia.  

Kirgizi przed niespełna wiekiem zeszli z gór i zamieszkali w miastach. W przeciągu ostatnich lat ich kraj stał się areną kilku gwałtownych przewrotów i rewolucji. Książka jest opowieścią o ciężarze współczesnych czasów, ludzkich marzeniach i wciąż obecnej nadziei na lepszy czas, w przepięknym i nadal mało znanym zakątku globu, ziemi na końcu świata, gdzie wszystko jest jeszcze możliwe.

„Obłoki Fergany” to kolejny reportaż, który wpadł w moje ręce. Tytułowa Fergana to miasto we wschodnim Uzbekistanie, czyli o jednym z miejsc o których opowiada ta książka. Muszę przyznać, że ten reportaż jest napisany tak lekkim i przyjemnym językiem, że książkę pochłania się w trakcie jednego dnia.

Autor w bardzo ciekawy sposób ukazuje historię tych miejsc. Nie podaje on suchych faktów jak to zazwyczaj bywa, tylko przeszłość opowiadana jest przez kogoś np. Jelenę, Batmana z Sowieckiej czy Timura (są to osoby, które podczas swojej podróży spotkał Pan Przemysław i które przeżyły te wydarzenia, więc mamy opowieść o np. rewolucji z kwietnia 2010, którą przedstawia Timur biorący w niej udział – chwali się, że zdobył wtedy 2000 sumów i radio).  Osobiście uważam, że w ten sposób lepiej się poznaje historię jakiegoś miejsca – słuchając (w tym przypadku czytając) opowieści innych, doświadczonych życiem osób. Zazwyczaj te opowieści są tak barwne i prawdziwe, że człowiek jest w stanie poczuć się jakby sam brał udział w tych wydarzeniach, które zaważyły na losie i życiu tych ludzi.

Książka jest pełna ciekawostek, których nigdy bym się nie spodziewała. Bo na przykład w Polsce nie praktykuje sie sportu zwanego Ulak-tartysz, który polega na tym, że jeźdzcy na koniach starają się wrzucić do bramki przeciwników kozie truchło bez kozy, a zaś w Kirgistanie jest to praktykowany sport na szeroką skalę.

Autor opisuje codzinne życie mieszkańców tych krain, daje nam wiele powodów do refleksji. Już na samym początku zorientowałam się jak mało wiem na temat tych miejsc, ale dzięki autorowi wiem więcej niż przeciętny człowiek i teraz pozostaje mi tylko marzyć, że kiedyś uda mi się tam wybrać i doświadczyć tego o czym opowiadał Pan Przemysław.

Teraz zaczęłam gustować reportażach, a skutkiem tego jest obmyślanie planu, jak zdobyć tyle pieniędzy by móc wyruszyć w daleką podróż.

Nie zawiodłam się czytając tą książkę. Wiedziałam już od początku, że mnie porwie i sobą zauroczy, a obecność tylu fotografii sprawiło, że ta pozycja uzyskała ode mnie kolejne plusy. Mówią żeby nie oceniać książki po okładce, ale to zdjęcie, które ujrzałam jak tylko otrzymałam tą książkę sprawiło, że nie mogłam się doczekać aż zajrzę do jej wnętrza.

Nie pozozstaje mi nic innego jak tylko polecić tą pozycję. Nawet jeżeli ktoś nie przepada za reportażami, to myślę, że dla tej książki warto spróbować się przełamać. Z ręką na sercu obiecuję, że się nie rozczarujecie.

Moja ocena: 6/6

Tytuł Oryginalny: Obłoki Fergany

Wydawnictwo: Muza

Liczba stron: 304

Za możliwość przeczytania dziękuję 

WYDAWNICTWU MUZA