Jess Rothenberg - "Po tamtej stronie ciebie i mnie"

Po tamtej stronie ciebie i mnie

Jess Rothenberg

Tytuł Oryginału : The Catastrophic History of You And Me

Wydawnictwo : Amber

Liczba stron : 416

Zupełnie przypadkiem trafiłam na tę książkę. Nie żałuję, że ją przeczytałam. Niestety trochę za bardzo zjednoczyłam się z rodzicami, ponieważ w niektórych momentach płakałam jak bóbr, sama nie wiedząc dlaczego…

Brie (bardzo podoba mi się to imię) – 15 dziewczyna, która w dość dziwnych okolicznościach umiera. W Zaświatach (jeżeli można to miejsce tak nazwać) spotyka Patricka. Jest on moim ulubionym bohaterem. Jego cięte riposty myślę, że nawet dorównują Jace’owi z „Darów Anioła”, który jest mistrzem w tym fachu. Dzięki Patrickowi parskałam śmiechem praktycznie cały czas. Brie niezbyt radzi sobie w nowej sytuacji, więc Patrick jej pomaga. Brie, a raczej Patrick wpada na pomysł, którego skutki będą o wiele poważniejsze niż sobie mogli wyobrażać. Brie stara się uratować sytuację, niestety nie bez skutków ubocznych. Dziewczyna odkrywa prawdę o jej najbliższych, która nie jest zbyt fajna. Musi się pogodzić z nią co jest niestety trudne.

Na samym początku oczekiwałam prostej, lekkiej książki, która będzie dla mnie „odmóżdżaczem”. Zaś po przeczytaniu nie wiem jak ją skatalogować. Jest to książka, która skłania do refleksji, ale znowu nie jest to książka sztywna. Właśnie dzięki swojemu lekkiemu, młodzieżowemu językowi staje się książką wyjątkową. Zmagania Brie ze samą sobą i jej trudne decyzje są zdecydowanym plusem. Nie brakuje tam tajemnic. Jak się okazuje cała książka jest otoczona tajemnicami, które stopniowo się przed nami ukazują.

„Po tamtej stronie ciebie i mnie” jest to książka o śmierci, która nie musi być końcem, tęsknocie, która rozrywa serce ale i uczy pokory oraz miłości, która przetrwa wszystko. Wzruszająca powieść ukazująca pierwsze zakochanie, ale i również ponadczasowa miłość. Serdecznie polecam tą książkę, bez względu na wiek.

Moje ocena 6+/6

"Wtedy to poczułam. Zrozumiałam tak naprawdę. Nigdy nie wrócę. Tkwiłam w świecie fantazji, pełnym obietnic, że kiedyś, jakimś cudem, wrócę do starego życia. Życia, które będzie na mnie czekać z otwartymi ramionami."

„Wzięłam zamach, obróciłam się i kopnęłam tylną oponę samochodu tak mocno, jak zdołałam, wyrywając z dna żołądka wrzask: Jezu!
Samochód drgnął potężnie, a ja padłam na beton, zachłystując się z bólu.
- Auuuu! - krzyknęłam, łapiąc się za nogę. - Au-uuu, au, au, auu.
Patrickowi opadła szczęka. Spojrzał na samochód, potem na mnie, a potem znów na samochód, promieniejąc z dumy.
- Do boju, Eagan!”

Cytaty